Στο δρόμο προς το σπίτι από το μαιευτήριο, χιλιάδες ερωτήσεις χόρευαν μέσα στο κεφάλι μου..

Και τώρα τι; Πώς; Γιατί; Σίγουρα; Το εγχειρίδιο που είναι; Γιατί μαζί με τις πάνες δε δίνουν και οδηγίες ΄χρήσεως΄;
Μόνο εγώ αχώνομαι; Ή οι άλλες μανούλες το κρύβουν ;Ή μήπως δεν το παραδέχονται;
Eγώ λοιπόν και αγχώθηκα και κουράστηκα και αναρωτήθηκα..
Έκλαψα από την εξάντληση , αφού η μικρή μου ήταν 18 ώρες την ημέρα ξύπνια και δεν είχα ιδέα πως να απασχολήσω ένα βρέφος..
Γέλασα με την αντίδρασή μου όταν έπεσε το μανταλάκι από τον αφαλό της..
Έφτασα και ξεπέρασα τα όριά μου από την προσπάθεια να είμαι δίπλα της σωστά..ή λάθος!
Και την αγάπησα για όλα αυτά, ακόμα περισσότερο.
Εκείνη με μαθαίνει, μαζί της ωριμάζω, δίπλα της ζω..
Και ναι, και λάθη κάνω, και θα κάνω! Εδώ θα είμαι να τα διορθώνω.
Nα μου χαμογελάει και να δυναμώνω…

H μαμα Μαιρίνα Μανιά-Μαΐστόροβιτς